این 12 نفر روزگاری شکارچی بودند - وبلاگ فلش و سلفی

به گزارش وبلاگ فلش و سلفی، خشکسالی ، روستاهای متروکه و خالی از سکنه، درختان پسته خشک شده، چشمه ها و چاه هایی که دیگر آبی ندارند و قوچ و میش هایی که با همه این ها برای زنده ماندن می جنگند. حدود 10 سال گذشته شکار بی رویه و خشکسالی منطقه را رو به نابودی برد و کمتر از 30 راس قوچ و میش باقی مانده بود. در این شرایط سخت شکارچیان منصور آباد دست به کار شدند و تفنگ ها را به دیوار آویختند و برای حفظ حیات وحش منطقه دست به کار شدند.

به گزارش وبلاگ فلش و سلفی، منصور آباد منطقه ای بیابانی در رفسنجان است که مانند تمام مناطق دیگر کشور دچار خشکسالی شده. با این وجود گروه دوستداران طبیعت رفسنجان که هسته مرکزی آن را شکارچیان منطقه تشکیل داده اند از سال 87 فعالیت خود را برای حفاظت از حیات وحش منطقه منصورآباد آغاز نموده اند و رفته رفته با افزایش چشمگیر جمعیت حیات وحش منطقه، منصور آباد تبدیل به بزرگترین قرق اختصاصی کشور شد.

آنان یک روز میزبان جمعی از وبلاگ فلش و سلفی و مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست بودند. حدود ساعت 7 صبح از رفسنجان به سمت منصور آباد حرکت می کنیم. اوایل صبح است و هوا هنوز خنک. تقریبا 45 دقیقه تا مقصد فاصله داریم. حرکت های تند و ضربه های پیکاپی که سوار آن هستیم، نشان می دهد که از منطقه شهری و آسفالت های خیابان خارج شده و به راه خاکی رسیده ایم. چند دقیقه بعد با دیدن تابلوی سازمان حفاظت محیط زیست متوجه می شویم که وارد منطقه شکار ممنوع منصورآباد شده ایم. از خودروها پیاده می شویم. تعدادی از قرق بان ها و اعضای هیات مدیره گروه دوستداران طبیعت رفسنجان از ما استقبال می نمایند. در نگاه اول لباس قرق بان ها به چشم می آید. لباس های قهوه ای رنگی که بالای یکی از آستین های آن نشان گروه و عبارت قرق بانی منطقه منصور آباد درج شده است.

حمید ظهرابی - معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست- که در این سفر ما را همراهی نموده بود با خنده به قرق بان ها می گوید: چه لباس های قشنگی دارید! کسانی که با شما آشنایی ندارند با دیدن لباس هایتان متوجه شما می شوند.

از قرق بان ها عکس می گیریم. با یکدیگر شوخی می نمایند و به هم می گویند آنقدر وول نخور بد می افتی. در همین بین یکی از اعضای گروه دوستداران طبیعت رفسنجان جلو می آید و آغاز به صحبت با معاون سازمان می نماید و می گوید: یک بزرگواری کنید نسبت به معدن آقا. این معدن همه زحماتی که ما در این منطقه خشک کشیده و این حیات وحش غنی را به وجود آورده ایم نابود می نماید، نه تنها حیات وحش بلکه سلامت مردم را هم تهدید می نماید. ظهرابی می پرسد که چه معدنی را می گویید؟ رضا جزینی زاده - مدیر کل محیط زیست کرمان- برای پاسخ جلو می آید و شرح می دهد: منظور این فرد معدن مس سرچشمه است. بر اساس مصوبه هیات وزیران قرار بود که تا سرانجام سال 96 اقداماتی برای برطرف آلودگی انجام دهند ولی کاری انجام نشد و سال 97 را مهلت گرفتند. بر اساس گزارشی که هفته گذشته تهیه کردیم خوشبختانه اقدامات برطرف آلایندگی 77 درصد پیشرفت داشته است.

گاز دی اکسید گوگرد مجتمع مس سرچشمه 30 برابر حد مجاز است

ظهرابی پاسخ می دهد که حوزه ما محیط زیست طبیعی است. محیط زیست انسانی معاونت تخصصی خود را دارد. یکی از اعضای قرق منصور آباد وسط حرف او می پرد و می گوید: و الله صدای شما که تنوع زیستی کار می کنید شنیدنی تر است، منطقه نابود می گردد و حیف است. مدیر کل محیط زیست استان کرمان دوباره برای شرحات پیش می آید. گاز دی اکسید گوگرد مجتمع مس سرچشمه 30 برابر حد مجاز است. پرونده این مجتمع در حال حاضر در شورای حفظ حقوق بیت المال در حال آنالیز است و بر اساس آخرین فرجه ای که دکتر عیسی کلانتری - رییس سازمان حفاظت محیط زیست - به آن ها داده اند باید تا سرانجام سال 97 این مسائل را برطرف نمایند. معاون سازمان می پرسد که آیا این معدن در منطقه قرق اختصاصی است؟ جزینی زاده پاسخ می دهد که خیر ولی در مسیر باد غالب منطقه قرار گرفته است و آلودگی آن به حدی است که حتی خود شهرستان رفسنجان را نیز تحت تاثیر قرار داده است. معاون سازمان حفاظت محیط زیست می گوید که محیط طبیعی همیشه تحت الشعاع محیط انسانی است. این یک روز را آمده ایم اینجا تا قرق را به ما نشان دهید و درباره آن حرف بزنیم. بیایید برویم منطقه را ببینیم، این یک روز را به طبیعت آمده ایم. وبلاگ فلش و سلفی واکنش نشان می دهند که مگر می توان محیط طبیعی و انسانی را از یکدیگر جدا کرد؟

اسم قرق های اختصاصی غلط انداز است

این بار یکی دیگر از اعضای قرق اختصاصی منصورآباد پیش می آید تا از دغدغه دیگری صحبت کند. حرف او این است که اسم قرق های اختصاصی غلط انداز است و ممکن است از آن سوء برداشت گردد. ظهرابی حرف او را تایید می نماید و شرح می دهد که در قانون شکار و صید که مصوب سال 46 است از لفظ قرق اختصاصی استفاده شده است و ما ناچار هستیم که از این عبارت قانونی استفاده کنیم ولی در واقع قرق اختصاصی، منطقه حفاظت شده مردمی است. من به آقای تیموری - مدیرکل حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست- گفته ام که در تابلوهایی که برای قرق های اختصاصی طراحی نموده اند عبارت منطقه حفاظت شده مردمی را داخل پرانتز بیاورند، چراکه برخی از منتقدان مشارکت مردم در حفاظت از زیستگاه ها، روی اسم قرق اختصاصی مانور می دهند و اینطور وانمود می نمایند که هدف از ایجاد این مناطق، واگذاری اراضی به شخص خاصی است. یکی از قرق بان ها می گوید که اگر همان داخل پرانتز هم نوشته گردد کم کم عبارت حفاظتگاه مردمی بین مردم جا می افتد.

هسته مرکزی تیم حفاظت، شکارچیان هستند

فرزاد مهدوی - رییس هیات مدیره گروه دوستداران طبیعت رفسنجان - برای آشنایی بیشتر وبلاگ فلش و سلفی با قرق اختصاصی منصور آباد می گوید: ما فعالیت خود را از سال 87 آغاز کردیم. هسته مرکزی تیم ما شکارچیانی هستند که بیشتر به صورت غیرمجاز شکار می کردند. هنگامی که جمعیت حیات وحش کم شد، جلسه ای برگزار کردند تا آنالیز نمایند چرا این رخ داده است. این افراد پذیرفتند که شکار غیرمجاز و خشکسالی این بلا را سر منطقه آورده است و به این نتیجه رسیدیم که احیای منطقه در توان دولت نیست و خودمان باید کار حفاظت را آغاز کنیم.

او اضافه می نماید: منطقه منصورآباد را به چند دلیل برای حفاظت انتخاب کردیم. اول اینکه روستاهای متروکه دارد و جمعیت ساکن منطقه کم است. دوم آنکه در گذشته منطقه زیستگاه خوبی برای حیات وحش بوده و سوم آنکه دسترسی منطقه به شهر رفسنجان راحت است و به آسانی می توانیم رفت و آمد کنیم. به همین دلیل آغاز به آمارگیری در منطقه کردیم تا ببینم اصلا چیزی هست که بخواهیم حفاظت کنیم یا خیر. هفته اول اصلا حیات وحشی در منطقه ندیدیم ولی روز هشتم تعدادی قوچ ومیش سرشماری شد. در منطقه 126 هزار هکتاری، تنها حدود 30 تا 40 راس قوچ و میش وجود داشت.

مهدوی در ادامه شرحات خود می گوید: در ابتدا آغاز به ساختن چند آبشخور در منطقه کردیم. شکارچی ها جمع شدند و متعهد شدند که در این منطقه به شکار نروند. روز اول فقط 15 نفر بودیم اما الان 185 نفر عضو داریم که بیشتر آن ها شکارچیان شهرستان رفسنجان هستند. سال 88 طرح قرق اختصاصی منصور آباد را به سازمان حفاظت محیط زیست پیشنهاد دادیم و اولین تشکلی بودیم که متقاضی پروانه قرق های اختصاصی بود. سال 89 به صورت رسمی آغاز به آمارگیری و درخواست کردیم که نمایندگانی از سازمان نیز حضور داشته باشند. در این سال 117 راس قوچ و میش و کل و بز شمارش شد. در سال 90 بیش از 190 راس شمارش شد و این روند افزایش جمعیت تا امروز ادامه داشته است و آخرین سرشماری که خرداد ماه سال جاری با حضور نیروهای سازمان محیط زیست انجام دادیم؛ 995 راس قوچ و میش و کل و بز در منطقه قرق اختصاصی منصور آباد شمارش شد.

از هنگامی که منطقه احیا شده است تعدادی قوچ و میش به سمت شمال منصور آباد رفته اند. منطقه ای که خارج از قرق اختصاصی است و اعضای گروه نگران هستند که قوچ و میش ها در آن منطقه شکار شوند به همین دلیل با سازمان حفاظت محیط زیست مکاتبه نموده اند که 30 هزار هکتار دیگر را به منطقه اضافه کند.

جمعیت حیات وحش منصور آباد چندین برابر شده است

اتفاق بزرگی که افتاده این است که گروهی که خود عامل از بین بردن حیات وحش بودند، تبدیل به حافظان آن شده اند و آنقدر هم خوب حفاظت نموده اند که جمعیت حیات وحش از 10 سال گذشته تاکنون چندین برابر شده است. وقتی مردم خودشان در حفاظت از حیات وحش مشارکت می نمایند قدرت حفاظت به نحو قابل ملاحظه ای افزایش پیدا می نماید. این ها را ظهرابی - معاون سازمان محیط زیست - می گوید و ادامه می دهد: ما در بسیاری از مناطق کشور نزدیک به 50 سال است که کار حفاظت را انجام می دهیم ولی رشد حیات وحش در مناطقی که دولتی اداره می گردد به دلیل اختلاف نظرها با جوامع بومی - محلی به این شکل اتفاق نمی افتد، بنابراین سازمان حفاظت محیط زیست باید رویکرد خود را به سمت مشارکت مردمی در حفاظت اصلاح کند.

ظهرابی در ادامه به حامد ابوالقاسمی - مدیرعامل گروه دوستداران طبیعت رفسنجان - اشاره می نماید و به وبلاگ فلش و سلفی می گوید: با ایشان صحبت کنید چرا که به بسیاری از کشورهای جهان سفر نموده و تجربه قرق های اختصاصی را در آنجا دیده است. من هر چه قدر هم بگویم شما این برداشت را می کنید که سیاست های خودمان را توجیه می کنیم.

30 منطقه در کشور در انتظار صدور مجوز قرق اختصاصی هستند

اما سوال های ما وبلاگ فلش و سلفی از ظهرابی هنوز تمام نشده است. از او درباره تعداد قرق های اختصاصی در کشور و برنامه سازمان حفاظت محیط زیست برای افزایش قرق های اختصاصی می پرسیم. او شرح می دهد که در حال حاضر پنج قرق اختصاصی در کشور داریم که حد و حدود آن ها در شورای عالی محیط زیست به تصویب رسیده است. پروانه هایی که برای قرق های اختصاصی صادر می گردد، پنج ساله است و تمدید زمان آن بستگی به رعایت تمام قوانین و مقررات در قرق های اختصاصی و بهبود وضعیت حیات وحش منطقه دارد. در حال حاضر نیز حدود 30 منطقه دیگر درخواست مجوز قرق اختصاصی داده اند و در حال پیگیری هستیم.

به گفته ظهرابی، پس از اینکه در قرق های اختصاصی جمعیت حیات وحش افزایش پیدا کرد، سازمان حفاظت محیط زیست می تواند هر سال به میزان 4 تا 6 درصد افزایش جمعیت سالانه را مجوز شکار بدهد.

علی تیموری - مدیر کل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید سازمان حفاظت محیط زیست - نیز که همراه ما آمده است در این باره شرح می دهد: برای مثال به گروهی در استان سمنان حدود یک سال و نیم پیش، زمینی به عنوان قرق اختصاصی واگذار شد و حدود پنج سال هم هست که مشغول حفاظت از منطقه هستند ولی جمعیت حیات وحش هنوز به اندازه کافی رشد ننموده است بنابراین هنوز به آن ها مجوز شکار نداده ایم.

یکی دیگر از اعضای گروه قرق اختصاصی منصور آباد درباره هزینه های قرق شرح می دهد: حدود 10 سال که این قرق مشغول فعالیت است. 8 سال اول هزینه های قرق را با استفاده از یاری های مردمی پرداخت می کردیم و الان دو سال است که با دریافت مجوز شکار در پرداخت هزینه ها خودکفا شده ایم.

پس از یک توقف و گفت و گوی نیم ساعته با اعضای گروه و مسئولان دوباره سوار خودروها می شویم تا داخل منطقه، حیات وحش را ببینیم. ابوالقاسمی که به منطقه آشنا است ما را همراهی می نماید و حین گشت زنی به پرسش های ما پاسخ می دهد. به گفته او خط لوله انتقال آب شهرکرد به کرمان از منطقه منصورآباد عبور می نماید. لندفیل دفن زباله شهر رفسنجان نیز داخل این منطقه است، ویلاسازی ها هم که فراوان، ولی با تمام این ها، منطقه توانسته رشد پیدا کند و به این جا برسد چون خواست مردمی این بوده است.

در مسیر، روستاهای متروکه ای را می بینیم که زمانی حیات در آن ها وجود داشته ولی خشکسالی ها سبب شده که تمام این روستاها خالی از سکنه گردد و دیگر هیچ نشانی از حیات نداشته باشد. گونه های گیاهی منطقه که بیشتر درمنه، گز و قیچ هستند به صورت پراکنده در منصور آباد دیده می شوند.

قرق بان ها هنوز ضابط قضایی نشده اند

یکی از پرسش هایی که حین گشت زنی ذهنم را مشغول نموده، این است که آیا قرق بان ها مانند محیط بان ها ضابط قضایی هستند یانه؟ این پرسش را با ابوالقاسمی در میان می گذارم. او می گوید: متاسفانه قرق بان ها ضابط قضایی نیستند و این یکی از مسائل اصلی است، چون بسیاری از متخلفان از این موضوع سوءاستفاده می نمایند. حین این حرف های جدی، پرنده زیبایی به رنگ های سفید و سیاه می بینیم که چک چک نام دارد. پس از چند دقیقه از خودرو پیاده می شویم تا قرق بان ها دوربین کشی نمایند و ببینند که آیا حیات وحشی نزدیکی ما هست یا خیر ولی موفق به دیدن حیات وحش حتی با دوربین هم نمی شوند.

دوباره سوارخودروها می شویم تا در منطقه گشت زنی کنیم. قوچ ومیش و کل و بز و همچنین پرندگان و خزندگان، مجموعه حیات وحش منطقه است، البته زمانی منصور آباد زیستگاه پلنگ و یوزپلنگ نیز بوده، ابوالقاسمی می گوید: آخرین باری که پلنگ در منطقه دیده شد؛ حدود 40 سال پیش بود و حدود 13 سال پیش ردپای یوز در منطقه مشاهده شده اما گزارش ها نشان می دهد که یوزپلنگ شکار شده است.

خشکسالی حتی به درختان بومی منطقه هم رحم ننموده است. در طول مسیر باغ ها و درخت های پسته ای دیده می گردد که از آن ها فقط چوب های خشک به جا مانده. از ابوالقاسمی می پرسم که آیا حیات وحش منصور آباد برای تغذیه خود دچار مشکل نمی شوند؟ او در پاسخ می گوید که حیات وحش برای ادامه زندگی خود به سه عامل مهم احتیاج دارند که اولین آن امنیت، بعد آب و در آخر غذا است. اگر امنیت و آب در منطقه ای تامین باشد حیات وحش می توانند در سال های خشکسالی دوام بیاورند. در منصور آباد نیز گاهی به صورت محدود تغذیه دستی انجام می گردد ولی ما بیشتر سعی می کنیم که آب و امنیت منطقه را تامین کنیم.

در حال حرکت به سمت چشمه طبیعی منطقه هستیم. این چشمه بهترین آب موجود در منطقه را دارد. در مرکز منطقه نیز چشمه هایی وجود داشته ولی امروزه تمام آن ها خشک شده و به جایشان آبشخورهای مصنوعی تعبیه شده است. ابوالقاسمی دوباره از خودرو پیاده می گردد و دوربین کشی می نماید تا شاید حیات وحش را ببیند و به ما نشان دهد. ولی هنوز موفق به دیدن آن ها نشده ایم. قطعا حیات وحش حضور چندین خودرو و تعداد زیاد انسان در منطقه را حس نموده و احساس ناامنی می نمایند و خود را پنهان نموده اند.

ابوالقاسمی حین دوربین کشی به ما شرح می دهد که در منطقه منصور آباد به دلیل حضور خودروهای بیابانی زیاد، شکار از کنار جاده ها رایج است. در منطقه 13 آبشخور ساخته ایم. عده ای از متخلفان محل آبشخورها را یاد گرفته اند و با خودروهای خود سر آبشخورها می ایستند و حیوان را غافلگیر می نمایند. به همین دلیل مسیرهای منتهی به آبشخورها - که مسیرهای فرعی هستند - را مسدود نموده ایم تا متخلفان نتوانند با ماشین سر آبشخورها حیوان را شکار نمایند البته تعداد شکارچیان نسبت به قبل خیلی کمتر شده است اما جاده های آسفالت دور منطقه همچنان خطر شکار را افزایش می دهند.

نشانه های حضور انسان در منطقه بیشتر از حیات وحش است

به محل یک چشمه طبیعی می رسیم. زنده ماندن چشمه در منصور آباد خشک و بیابانی امید را در دلم روشن می نماید. آن طور که اعضای گروه می گویند در گذشته جمعیت آهو هم در منطقه آباد وجود داشت اما منقرض شده اند. در اطراف چشمه زباله های پلاستیکی دیده می گردد. متاسفانه نشانه های حضور انسان در منطقه بیشتر از نشانه های حضور حیات وحش است. رد آفرود هم حکایت از همین ماجرا دارد. از لحاظ رفتارشناسی اگر خودرویی از روی تپه یا دره ای بگذرد قوچ و میش ها تا مدت ها از آن منطقه عبور نمی نمایند چراکه نیرویی را بالاتر از خودشان حس می نمایند و توانایی فرار کردن از آن را در خود نمی بینند.

پس از مدتی دوباره از خودروها پیاده می شویم اما این بار برای دیدن حیات وحش و دوربین کشی نیست بلکه به خاطر لایه سفید رنگ و عجیب و غریبی است که روی آسمان دیده ایم. این لایه نه ابر و نه مه است بلکه آلودگی است که از مجتمع مس سرچشمه متصاعد شده است. یکی از اعضای گروهی که ما را همراهی می نماید در این باره شرح می دهد: مس سرچشمه یک معدن بزرگ و مهم در کشور است ولی متاسفانه استانداردهای زیست محیطی را رعایت نمی نماید. رفسنجان و بسیاری دیگر از شهرهای اطراف تحت تاثیر این آلودگی قرار گرفته اند. پساب این مجتمع نیز بسیار خطرناک و به آب شرب رفسنجان نفوذ نموده است.

زور سازمان حفاظت محیط زیست به صنایع بزرگ نمی رسد

او ادامه می دهد: واقع بینانه باید نگاه کنیم. بر اساس تجربه، زور سازمان حفاظت محیط زیست و فعالان محیط زیستی به صنایع بزرگ نمی رسد پس باید کوشش کنیم مشارکت صنایع را جلب کنیم تا مسائل محیط زیستی خود را به حداقل برسانند. به هر حال این مجموعه 10 هزار کارگر و کارمند دارد و اگر فشار بیاوریم که تعطیل شوند زور بیخود زده ایم.

ابوالقاسمی طی تماسی با یکی از قرق بان ها می گوید که ما رودخانه هستیم. با تعجب اطرافمان را نگاه می کنیم و می پرسیم که آیا رودخانه ای در نزدیکی وجود دارد؟ او می خندد و پاسخ می دهد که محلی که در حال عبور از آن هستیم مسیر آب و سیلاب است که الان خشک شده است و تاکید می نماید که من گفتم رودخانه یعنی خانه رود، اگر آب داشت می شد رود! راهنمای ما با یکی از قرق بان ها هماهنگ می نماید تا مسیرهای بعدی حرکت مان را معین کنیم. با دوربین خط لوله انتقال نفت به انبار نفت رفسنجان که از وسط منطقه گذشته است را می بینیم.

از مدیر عامل گروه دوستداران طبیعت رفسنجان می پرسم که هزینه خودروها ، دوربین ها و سایر تجهیزات خود را چگونه تامین نموده اند؟ او می گوید: اوایل فعالیتمان فقط یک خودرو و یک موتور داشتیم که با یاری های مردمی خریده شده بود اما در حال حاضر سه خودرو و دو موتورسیکلت در اختیار داریم که هزینه آن ها به وسیله فروش پروانه های شکار تامین شده است.

پروانه شکار ایرانی و خارجی داریم. سازمان حفاظت محیط زیست قیمت پایه ای را که برای پروانه های شکار خارجی اعلام نموده است 12 هزار دلار است که از این مقدار 3000 دلار آن باید به خزانه دولت واریز گردد، همچنین قرق دار موظف است که 30 درصد پروانه شکار را بین جوامع بومی - محلی با قیمت پاییت توزیع کند که به احتیاج شکار این جوامع پاسخ داده گردد. ابوالقاسمی پس بیان این شرحات به کوه های روبه رویمان اشاره می نماید و می گوید: اسمش بدبخت کوه است.

او ادامه می دهد: سال گذشته ما درخواست صدور 16 پروانه شکار را دادیم که 14 پروانه را فروختیم، هفت پروانه را به بومی ها دادیم و هفت مجوز دیگر را برای درآمدزایی و پوشش هزینه های منطقه به شکارچیان خارجی فروختیم.

میلاد یوسفی که مدیر گردشگری شکار قرق علی آباد و دبیر شورای مرکزی قرق های کل کشور است نیز در این بازدید همراه ما است. او می گوید که قرق های اختصاصی در این استان هم وجود دارد.

قرق علی آباد یزد هم افزایش جمعیت حیات وحش داشته است

به گفته او ، یزد در حال حاضر سه قرق اختصاصی دارد. قرق علی آباد یکی از آن هاست که از سال 89 کار خود را به صورت آزمایشی آغاز کرد و از سال 95 کلیه قرق ها به صورت رسمی به قرق دارها تحویل داده شد. در سال 89 قرق علی آباد 200 راس کل و بز داشت ولی در حال حاضر این جمعیت حیات وحش این قرق به 1400 راس کل و بز افزایش پیدا نموده است، همچنین وسعت منطقه 55 هزار هکتار است.

دلیل زد و خوردها بین محیط بانان و شکارچیان از زبان شکارچی که قرقبان شده

خودروها توقف نموده اند تا هم استراحتی کنیم و هم منطقه را بیشتر ببینیم. از یکی از قرق بان ها که خود سال ها شکارچی بوده درباره چرایی افزایش درگیری ها بین شکارچیان و محیط بانان می پرسم. قرق بان قانون را مقصر می داند و می گوید: آقایان شکاربان گفته اند که 10 میلیون جریمه شکار باشد و سه میلیون آن سهم محیط بانی که شکارچی را گرفته است. برای همین محیط بان تمام کوشش خود را می نماید که شکارچی را بگیرد و شکارچی هم از کجا می خواهد 10 میلیون بیاورد؟ برای همین تمام کوشش خود را برای فرار می نماید. کسی که خانه اش نزدیک کوه است و شکار در منطقه اش از قدیم رواج داشته است خیلی آمادگی برای خطا دارد. قانون باید بین شکارچی خوب و بد تفاوت قائل گردد. اگر شکارچی قوچ زیر پنج سال که قدرت باروری داشت را شکار کرد 20 میلیون جریمه کنید ولی کسی که قوچ بالای 6 سال را زد 3 میلیون.

کمی دیگر در منطقه گشت می زنیم با دوربین قرق بان ها اطراف را نگاه می کنیم ولی هنوز خبری از حیات وحش نشده است. سراغ تیموری - مدیر سازمان حفاظت محیط زیست - می روم و از او می پرسم که آیا قرق بان ها ضابط قضایی می شوند یا خیر؟ پاسخ می دهد: همین الان هم با معرفی قرق بان ها به دادستان شهرستان می توانیم آنان را ضابط قضایی کنیم ولی می خواهیم کمی دیگر صبر کنیم تا افراد را بیشتر بشناسیم.

دوباره سوار خودروها می شویم. روی دره ها چند کبک می بینیم. خشکسالی ها روی جمعیت کبک ها تاثیر گذاشته و تعداد آن ها را نسبت به سال های پیش خیلی کمتر نموده است. ابوالقاسمی می گوید: سال های گذشته به دلیل حضور خرگوش ها و کبک ها، جمعیت خوبی از کاراکال (یکی از هشت گونه گربه سان موجود در کشور که به عنوان سیاهگوش بیابان نامیده می گردد.) در منطقه حضور داشت ولی متاسفانه سال جاری به دلیل خشکسالی کبک ها زاد و ولد ننموده اند و به همین دلیل جمعیت کاراکال نیز خیلی کم شده است و سال جاری فقط یک کاراکال در منطقه مشاهده کردیم.

روی یکی از تپه ها رد خون قوچ می بینیم. حدود دو هفته پیش گرگ ها قوچ ها را شکار نموده بودند و رد خون آن ها هنوز در منطقه باقی مانده بود.

ابوالقاسمی قوچی را در حال رانندگی می بیند که از بالای صخره ها در حال فرار است. کمی جلوتر خودرویی که برای محیط بانان استان کرمان است، می ایستد و نیروهایی محیط زیست موفق به دیدیدن چندین کل می شوند. ما نیز پشت سر آن ها می ایستیم تا حیات وحش را ببینیم. محیط بانان با قرق بان ها شوخی می نمایند که قرق بان هایتان را جمع کنید آخر هم ما توانستیم حیات وحش را ببینیم و همه با هم می خندند. پیدا کردن حیات وحش و دیدن آن ها با دوربین برای وبلاگ فلش و سلفی کار سختی است چرا که چشم ما مهارت چشم قرق بان ها و محیط بانان در تشخیص حیات وحش در ارتفاعات را ندارد. با یاری آن ها موفق به دیدن کل ها می شویم و آغاز به شمارش می کنیم. بعضی ها هشت کل و برخی دیگر تا 13 کل شمارش می نمایند.

دوباره سوار خودروها می شویم و مسیرمان را به سمت ده منصور آباد ادامه می دهیم. بخشی از کوه روبه رویمان جنس متفاوتی از خاک دارد که سفید رنگ است. ابوالقاسمی می گوید که این بخش به دره مارکش معروف است.

یک پاسگاه قرق بانی در مسیر جلب توجه می نماید. اتاقک کوچکی در دل طبیعت است که منظره فوق العاده ای دارد. به ده منصور آباد نزدیک می شویم. روستای متروکه ای است که به دلیل خشکسالی خالی از سکنه شده. معماری خانه ها به سبک خانه سنتی و قدیمی کویری، گنبدی شکل است. دور و اطراف خانه های روستایی انقدر بی آب و علف شده که حتی نمی توانم تصور کنم زمانی زندگی در آن ها جریان داشته است.

ابوالقاسمی اما خبرهای خوبی می دهد و می گوید: با اهالی روستا صحبت نموده ایم که ده را به مدت 20 سال در اختیار گروه دوستداران طبیعت رفسنجان قرار دهند تا در راستای حفاظت از منطقه منصور آباد از آن بهره برداری کنیم. قصد داریم که قنات ها و خانه های روستایی را به همان سبک سنتی بازسازی کنیم و مجموعه ای شامل پاسگاه قرق بانی و زمین کشاورزی برای علوفه کاری بسازیم.

اقامتگاه بوم گردی قیه راویز آخرین مقصد ما در منطقه منصور آباد است؛ اقامتگاهی که به سبک معماری سنتی در منطقه ساخته شده است علاوه بر خوردنی های مرسوم از ما با بز قورمه و نان کورنو و کلمپه پذیرایی کردند. در آخرین گفت و گویم با قرق بان ها همه آن ها به این نکته اشاره می نمایند که هزینه ماهانه حفاظت از قرق منصورآباد 20 میلیون تومان است. 12 نفر قرق بان و حقوق بگیر هستند و بقیه افراد هیچ گونه دستمزدی دریافت نمی نمایند. هزینه های منطقه نیز از حق عضویت ها و مجوزهای شکار تامین می گردد. هر زمانی هم که بودجه کم بیاوریم اعضا از جیب خود پرداخت می نمایند. با ایجاد این منطقه برای افراد شهرمان اشتغال ایجاد نموده ایم، جمعیت حیات وحش منطقه مان را افزایش داده ایم و جاذبه توریستی در منصور آباد ایجاد نموده ایم. همه این ها سودهایی است که برای ما داشته و چه چیز از این برایمان بهتر خواهد بود؟

وبلاگ فلش و سلفی - مهشاد کریمی