مورد عجیب برای خالق قصه های مجید - وبلاگ فلش و سلفی

به گزارش وبلاگ فلش و سلفی، هوشنگ مرادی کرمانی، 45 سال پس از خلق قصه های مجید هنوز با او به این سو و آن سوی دنیا می رود.

به گزارش، هوشنگ مرادی کرمانی می گوید، نوجوانی اش مثل مجید با مصائب یتیم بودن سپری شده است.

عجب قصه ای است، عجب ماجرایی است. فکرش را بکنید نیم قرن پیش چیزی بنویسید و احتمالا چندان جدی اش هم نگیرید، چون قرار است در یک نمایش رادیویی یک بار اجرا بشود و برود پی کارش. بعد همان قصه، آن قدر کار بکند، آن قدر کار بکند که بشود هویت نمای شما، بشود برند شما؛ بشود چیزی که شما را از شهداد کرمان مدام بکشاند این سو و آن سوی جهان و بایستید پشت میز و کتابتان را امضا بکنید برای موبلوند ها و چشم رنگی هایی که عاشق خودتان کردیدشان. حکایت قصه های مجید، حکایت غریبی است؛ از نخستین باری که این قصه به صورت نمایش رادیویی اجرا شد و از انتشار نخستین جلد از مجموعه پنج جلدی آن، 45 سال می گذرد تا ده سال، چندان توجهی به آن نمی شود هر چند تا همان موقع هم هفت هشت ده باری چاپ می شود که خب برای کتابی پنج جلدی، خیلی خوب به نظر می رسد.

پس از آن هم که ما خودمان جایزه هایی را روانه ویترین افتخاراتش می کنیم، جهان هم توجهش جلب می شود و می آیند تا ببینند قصه یک نوجوان کرمانی که بسیار سرراست و بدون پیچیدگی ها و تعلیق های داستانی است چه دارد که این طور دل همه را برده است. دو دهه است هوشنگ مرادی کرمانی با قصه های مجید مدام این سو و آن سوی جهان دعوت می شود. همواره هم دست پر بازمی شود. او، مثل قهرمان قصه اش که یک بار ماجرا های عجیب و غریبی را با کراوات از سر گذراند، کراواتش را می بندند خودش را به فرودگاه می رساند و می رود می ایستد یک جایی آن سوی جهان پشت تریبونی که قرار است از آنجا جایزه ای را دریافت کند یا می رود می ایستد پشت میزی که قرار است آنجا ترجمه تازه ای از قصه های مجید را رونمایی کند.

نمی دانم تا حالا چنین تحقیقی اجرا شده که کدام داستان نویس ایرانی، با بیشترین ترجمه کتاب هایش به زبان های دیگر روبه رو بوده، اما شاید بشود حدس زد که هنوز کسی روی دست مرادی کرمانی در این مورد بلند نشده است. تازه ترین خبر هم مربوط است به استقبال از ترجمه صربی قصه های مجید در بلگراد؛ حالا عکس های او را در پایتخت صربستان به تماشا نشسته ایم... او را که حلقه زده اند به دورش و با کنجکاوی می خواهند ببینند یک نویسنده ایرانی که این قدر در سطح بین المللی مورد توجه قرار می گیرد چه شکل و شمایلی دارد و به چه می اندیشد و کجای جهان ایستاده است. ابتدا مروری بکنیم به این که چند روز پیش در بلگراد و در مراسم رونمایی ترجمه صربی قصه های مجید چه گذشت و سپس کمی خاطره بازی کنیم با این کتاب خاطره انگیز.

مجید در بلگراد

یکی از خبر های تکراری ادبیات ایران در دو دهه اخیر، انتشار ترجمه کتاب های هوشنگ مرادی کرمانی بوده است؛ هر از گاهی خبری مخابره می شود که فلان اثر نویسنده کرمانی به فلان زبان ترجمه و در فلان کشور منتشر شده است. مکالمه نمایندگان بیش از ده زبان در جهان تاکنون آثار او را خوانده اند. جز انگلیسی و فرانسوی و آلمانی و اسپانیایی و هلندی و عربی، حتی زبان هایی، چون اسپرانتو و هندی هم از آثار او میزبانی نموده اند. حالا هم که صربی، به آن ها اضافه شده است.

بین کتاب های مرادی کرمانی شاید همین قصه های مجید بر صدر کتاب های ترجمه شده به زبان های دیگر ایستاده باشد. اتفاقا اولین باری که داستانی از او به زبانی دیگر ترجمه شد، سماور بود که یکی از داستان های همین مجموعه پنج جلدی قصه های مجید محسوب می شود.

راز های یک قصه تمام نشدنی

من خودم از آن دسته آدم ها هستم که ضرب المثل ها عصبانی ام می نمایند. تاکید بر حقانیت آن ها گاه از کوره به درم می برد و می خواهم مدت ها با باورمندان به این گزاره که دوری و دوستی مجادله کنم و بگویم بزرگوار این گزاره در رابطه به همه دوستی ها صدق نمی کند لزوما. بین همه این ضرب المثل ها، اما یکی از آن ها نه تن ها هیچ گاه از چشمم نیفتاد، بلکه هر چه جلوتر رفتم [جلوتر رفتم؟!]باوری بیش از پیش به مفاد آن پید ا کردم: هر سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

انرژی عجیبی در این باور است؛ انطباق آن با مصادیق متعددی که سراغ داریم، اعجاب انگیز است. بروید خیلی از شاهکار های ادبیات جهان را ببینید که دقیقا مبتنی بر همین انرژی عجیب فراوری شده اند و جهان را درنوردیده اند. اغلب آثاری که چنین رویه ای را در پیش می گیرند، یعنی وقتی خالق اثر، چیزی را می نویسد که بسیار درون ذات است، کار همانی می شود که باید بشود. می رود می چسبد بر تارک کارنامه خالقش و همواره آنجا به درخشش ادامه می دهد. راز عجیبی است. همین را می شود درباره نسبت موفقیت های قصه های مجید و آنچه برای هوشنگ مرادی کرمانی بسیار درونی شده هم به کار برد. او درباره این اثر گفته که مجید 45 سال پیش که او 30ساله بوده متولد شده و کم کم همراه او پیر شده است. بار ها هم اشاره نموده که مجید، نوجوانی خودش است.

در واقع مرادی کرمانی، با ارجاع به خودش، خالق یکی از مهم ترین شخصیت های ادبیات کودک و نوجوان ما بوده است. این ارجاع به خود، در ادبیات داستانی جهان مقوله بسیار مهمی است. نویسنده های داستان های بزرگ جهان، همواره تکه ای از خودشان را در بمب شخصیتی که خواهند ترکاند جا می گذارند. مرادی کرمانی، این چنین با شخصیتی که خودش ساخته است و از خودش است، 45 سال در حال زندگی است. او در هوشنگ مرادی کرمانی ادامه دارد و به قول خودش بچه یتیمی است که حالا پیر شده است. چنین انطباقی، مبارک است برای ادبیات ما.

منبع: روزنامه جام جم