در نشست نقد جایی برای فرشته ها نیست چه گذشت؟ - وبلاگ فلش و سلفی

به گزارش وبلاگ فلش و سلفی، خبرنگاران/اصفهان جایی برای فرشته ها نیست درباره تیم ملی هاکی دختران ایران و ماجراهایی است که در زندگی شان دارند. این فیلم روایت امیدها، ترس ها و آرزوهای این دختران است و ماجرای رفتنشان به مسابقات آسیایی را نیز نشان می دهد.

فیلم جایی برای فرشته ها نیست به کارگردانی سام کلانتری، با حضور عوامل این مستند در پردیس سینمایی سیتی سنتر اصفهان اکران و آنالیز شد.

جایی برای فرشته ها نیست درباره تیم ملی هاکی دختران ایران و ماجراهایی است که در زندگی شان دارند. این فیلم روایت امیدها، ترس ها و آرزوهای این دختران است و ماجرای رفتنشان به مسابقات آسیایی را نیز نشان می دهد. پس از اکران این فیلم کاوه صدقی، سرمربی تیم ملی اینلاین هاکی زنان ایران، خطاب به ورزشکاران اصفهانی حاضر در سالن گفت: این داستانی است که بسیاری از شما آن را لمس نموده اید. این یک قصه واقعی است که بارها و بارها تکرار شده و لازم می دانم که از سام کلانتری و حامد صبور نیا بابت ساخت این فیلم تشکر ویژه کنم.

وی ادامه داد: وقتی توجه کارگردان این مستند به تیم ملی هاکی دختران جلب شد و آقای صبورنیا روی گروهی که کسی نگاهشان نمی کرد، سرمایه گذاری کردند، این تیم مورد توجه رسانه ها نهاده شد، روانشناس پیدا کرد، سلبریتی ها به حمایت از ما برآمدند و توانستیم برای تیم پول جمع کنیم. هفته گذشته، وقتی فیلم روی پرده سینما رفت احساس کردیم یک پیروزیت فردی یا تیمی، به یک پیروزیت اجتماعی تبدیل شده و امروز صدای بچه های این تیم شنیده می گردد؛ صدایی که تمام این سال ها صدای بسیاری از تیم های ورزشی و زنان ایران بوده و از داخل خانواده ها دیده و شنیده نمی شد.

صدقی اعلام نمود: معتقدم که این مستند بیش از یک فیلم ورزشی درباره هاکی و فیلمی اجتماعی است که گرفتاری های جدی را بیان می نماید. این فیلم نشان می دهد در جامعه ای که نمی توانیم و نمی گذارند، به تنها پاسخ ممکن برای مسائل تبدیل شده، تعدادی از بچه های ایران توانستند پیروز باشند، پس حتماً ماهم در عرصه اجتماع، می توانیم مسائل را حل کنیم.

سرمربی تیم ملی اینلاین هاکی زنان ایران، توضیح داد: جامعه یک قایق دو موتوره است که اگر یک موتور آن مردان باشند، حتماً یک موتور دیگر آن زنان هستند. اگر مردان با قدرت و توان زیاد کار نمایند، این قایق فقط دور خودش می چرخد و اگر بخواهیم فقط دور نزنیم، به دو موتور قدرتمند احتیاج داریم و به همین دلیل این فیلم را همه باید ببینند تا زنان را باور نمایند و با مردان و مدل حمایتی که در صندلی پدر، همسر و برادر می توانند داشته باشند، آشنا شوند.

به گزارش وبلاگ فلش و سلفی، سام کلانتری، کارگردان این فیلم نیز درباره مراحل ساخت جایی برای فرشته ها نیست گفت: برای این مستند طراحی اولیه داشتیم و انتهای فیلم از ابتدا با دو برنامه پیروزی و مدال آوردن یا باخت تعیین بود. برای میانه فیلم نیز برای هر اتفاق دو یا سه برنامه در نظر داشتیم و بعد از جلسه هفت یا هشتم جلسه فیلم برداری، تکلیف روشن بود و طرح تدوین تعیین شده بود.

وی اضافه کرد: بازسازی به معنای آنچه در دنیای فیلم سازی متداول است، در این مستند انجام نشد و برخی از اتفاقات در فیلم فی البداهه رخ می داد. من هم در حین فیلم برداری، پشت دوربین از دیدن و شنیدنشان لذت می بردم، مثلاً بسیاری از صحنه ها و اتفاقاتی که بعد از مسابقات می بینید، واقعاً در همان لحظه رخ می داد.

این مستندساز، با قبول نقد لختی 30 دقیقه آغازین فیلم شرح داد: در30 دقیقه اول فیلم، هزینه زمانی می کنیم تا افراد، بدون شتاب معرفی شوند و مخاطب با آن ها آشنا گردد، از اول می دانستم که بیننده اگر تا دقیقه 35 سعی کند تحمل کند، ناراضی بیرون نخواهد آمد. درواقع 30 دقیقه اول فیلم، تعامدا ریتمی نماید دارد.

کلانتری در مورد انتخاب هایده صفی یاری، به عنوان تدوینگر فیلم گفت: در انتخاب تدوینگر، هدفمان انتخاب یک خانم بود، تا حس و حال بانوان را درک کند و چیزی فراتر از ما از احوال بانوان کشور و ورزشکاران بفهمد، از طرفی فردی حرفه ای احتیاج بود که بداند اتفاقی که در ذهن ما شکل گرفته چگونه باید اجرایی گردد و مورد دیگر اینکه با دنیای مستند بیگانه نباشد و در دنیای داستانی هم کار نموده باشد.

محمد صبور نیا، تهیه نماینده مستند جایی برای فرشته ها نیست هم که در این نشست حضور داشت درباره مصائب ساخت این مستند گفت: فیلم در یک مرحله خوابید، چون دخترها قرار بود برای مسابقه به چین بروند و نشد، تیم فیلم ساز، دو برنامه بروند و ببرند یا بروند و نبرند را داشت ولی اینکه نروند فیلم را منتفی می کرد. البته می شد یک فیلم تلخ ساخت و گفت که این ها آخر نرفتند و همواره همین است، ولی قصد داشتیم فیلمی ساخته گردد که حال مخاطب را خوب کند.

وی ادامه داد: می توانستیم فیلمی بسازیم که در جشنواره ها بچرخد و اتفاقاً اعتباری برای عوامل بیاورد، ولی از ابتدا، طرح گروه، اکران در سینما بود و تصمیم داشتیم کسی که این فیلم را می بیند، وقتی از سینما خارج می گردد حال خوبی داشته باشد و تصمیم گیری های جدیدی برای زندگی بکند، بنابراین وقتی مشکل سفر به چین پیش آمد کوشش کردم به سام بگویم که پروژه را متوقف کند و خوشبختانه، بحث سفر تیم به کره بعد از چند ماه، دوباره به فیلم برداری شتاب داد.

صبور نیا توضیح داد: تمام عوامل، از وقت و هزینه خود گذشتند تا بتوانند این فیلم را بسازند. باوجود مسائل اقتصادی که در طول فراوری و تدوین به دلیل شرایط کشور پیش آمد، اگر انگیزه های شخصی تیم مستندساز نبود، شاید واقعاً نمی توانستیم فیلم را به انتها برسانیم، بخصوص اینکه مستند خصوصی، حمایت خاصی ندارد.

این تهیه نماینده اعلام نمود: تلویزیون ایران، تیم مستندساز خودش را دارد و الان خیلی از کارها را واقعاً برای تلویزیون نمی توان درست کرد. با این مستند می توان تصویر ساده ای از زندگی بخشی از مردم جامعه ایران را نمایش داد ولی متأسفانه جای این مستند در تلویزیون نیست و از طرف دیگر، سینمای مستند قرار نیست هزینه های خودش را از تک فروشی و گیشه به دست آورد. در نهایت، عوامل یاری کردند تا این فیلم فراوری شد و اگر بنا بود هزینه ها به ارزش واقعی انجام گردد، شاید فقط 20درصد هزینه فراوری برگشت می کرد.

هامون شیرازی، منتقد نیز در این نشست اظهار کرد: سینما دو کار می تواند انجام دهد، می تواند آیینه کشور باشد و نشان دهد که چه اتفاقاتی در حال وقوع است یا اینکه می تواند رؤیای کشورش باشد و بگوید چه می توان بود. در فیلم های امروز، رؤیاپردازی نمی گردد و تمام فیلم ها به خصوص فیلم مستند، آیینه هستند و تفاوت مستند جایی برای فرشته نیست در این است که این فیلم، رؤیاپردازی هم است و به منزله چراغی بر روی تپه ای است که نشان می دهد چه باید کرد.