فیلم های مشترک رایان گاسلینگ و اما استون از بدترین به برترین - وبلاگ فلش و سلفی

به گزارش وبلاگ فلش و سلفی، اما استون و رایان گاسلینگ تا به حال در سه فیلم با هم بازی نموده اند. هر یک از آن ها سبک خاص خود را دارد و این دو ابتدا در فیلم عاشقانه دیوانه وار، احمقانه، عشق در سال 2011 همکاری کردند.

همکاری آن ها منحصر به فرد است و با فیلم لالا لند در سال 2016 که یکی از مدعیان اسکار بود، به اوج خود رسید (حداقل تا به امروز). همدلی و رابطه خاص آنها به وسیله بسیاری از مخاطبان و اهالی سینما، مورد توجه قرار گرفته است و حتی اما استون در مصاحبه ای بیان کرد که حتی نمی تواند به این فکر کند که اگر رایان نبود زندگی او به چه شکل پیش می رفت.

گاسلینگ کار خود را با نقشی کوچک در فیلم تایتان ها را به خاطر بسپار در سال 2000 آغاز کرد اما در فیلم عاشقانه دفترچه خاطرات در سال 2004 بود که راه خود به قلب مردم را پیدا کرد. بازی در کنار ریچل مک آدامز، بازیگر اصلی سریال یوروویژن، در فرایندی رویایی، صندلی او را به اسم یکی از مجذوب نماینده ترین ستارگان سینمای آمریکا تثبیت کرد. حرفه او با مجموعه ای از انتخاب های جالب ادامه یافت و در سال 2007 با بازی در فیلم نیمه نیلوفر، نامزد اسکار شد. جالب این جاست که در همان سال، اما استون در کمدی مشهور سوپربد ظاهر شد و خود را به اسم یکی از مجذوب نماینده ترین دختران سینمای مدرن معرفی کرد. حضور مداوم او در کمدی های استودیویی او را به سمت بازی با گاسلینگ در فیلم دیوانه وار، احمقانه، عشق سوق داد و در این فیلم بود که همدلی خیره نماینده آن ها باعث شد تا کارگردانان فیلم، گلن فیکارا و جان رکوا، بازی و رابطه آن ها را باورنکردنی و فوق العاده بدانند.

همکاری خوب گاسلینگ و استون باعث شده است تا آن ها با زوج های سینمایی افسانه ای مانند کاترین هپبورن و کری گرانت، هپبورن و اسپنسر تریسی یا گرانت و روزالیند راسل مقایسه شوند. کیفیت عالی هر دو بازیگر به صورت جداگانه تماشایی است اما وقتی در کنار یک دیگر قرار می گیرند، بازی آن ها پویاتر می گردد.

3. جوخه گانگستر (Gangster Squad)

• کارگردان: روبن فلیشر
• بازیگران: رایان گاسلینگ، اما استون، شان پن
• سال انتشار: 2013
• امتیاز راتن تومیتوز: 31 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 6.7 از 10

این فیلم نوآر از روبن فلیشر، کارگردان زامبی لند، با تاخیر اکران شد. چرا که عوامل سازنده، نگران بودند که بعضی از قسمت های خشن آن، باعث برانگیختن احساسات مردم به خاطر حوادث تیراندازی آورورا در سال 2012 گردد. فیلم، سکانس های اکشن نه چندان جالب و مصنوعی دارد که خیلی چنگی به دل نمی زنند. در واقع داستان جوخه گانگستر قوی آغاز می گردد و جاش برولین، بازیگر تانوس، سرپرستی گروهی از کارآگاهان اداره پلیس لس آنجلس را بر عهده دارد که در پی میکی کوهن با بازی شان پن هستند. پن در بیشتر مدت زمان فیلم سعی می نماید که با بازی مجذوب نماینده و خوب خود، اجرایی مطابق با گریم سنگینش داشته باشد. در کنار آن، به نظر می رسد که خود فلیشر نمی داند که آیا می خواهد یک فیلم گانگستری قدیمی بسازد یا دو ساعت وقت صرف جعل این ژانر کند. در اواسط فیلم، او کلا برنامه اش را تغییر می دهد و کار را به یک فیلم اکشن خشونت آمیز تبدیل می نماید.

از نکات برجسته فیلم، به جز بازی خوب پن، بدون شک می توان به اجرای رایان گاسلینگ و اما استون اشاره نمود که دیدار آن ها در یک کلوپ شبانه، یاد آور زوج سینمایی افسانه ای هپبورن و تریسی است. استون، با لباس نمادین قرمز خود، نقش گریس فارادی، همکار مودب اما جدی پن را بازی می نماید و گاسلینگ، پلیسی زبان باز به نام جری ووترز است. بدون شک آن ها بازیگران برتر این فیلم بدون ژانر هستند و همدلی این دو، حتی از پشت صفحه تلویزیون هم تعیین است. بیننده با تماشای آن ها احساس می نماید که رایان و اما می توانند در هر دهه ای از تاریخ هالیوود، ستاره سینما شوند. افسوس که آن ها در طی فیلم، با یک فیلم نامه سطحی و نامعین که کوشش هایشان را بی فایده می نماید، دست و پنجه نرم می نمایند.

2. دیوانه وار، احمقانه، عشق (Crazy, Stupid, Love)

• کارگردان: گلن فیکارا، جان رکوا
• بازیگران: رایان گاسلینگ، اما استون، استیو کارل
• سال انتشار: 2011
• امتیاز راتن تومیتوز: 79 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.4 از 10

اولین همکاری گاسلینگ و استون در این کمدی رمانتیک بسیار مجذوب نماینده سال 2011 با نام دیوانه وار، احمقانه، عشق بود. فیلم نامه دان فوگلمن با بازی گروهی گسترده از بازیگران همراه است و در آن، مرد میانسالی (استیو کارل) سعی می نماید تا آن جا که می تواند با زنان بیشتری ارتباط برقرار کند و این داستان از زمان آشنایی او با یک فرد دیگر آغاز می گردد. اگر صادقانه بخواهیم بگوییم، فیلم کمی شلوغ و ناموفق است. در واقع این فیلم در رساندن مفهوم عشق ناکام می ماند و آخرین سکانس آن که کوشش می نماید خطوط داستانی متفاوت فیلم را به هم پیوند دهد، تا حد زیادی ناامید نماینده است. در یک داستان فرعی در فیلم، پسر جوانی وجود دارد که عاشق پرستار بچه اش است و این طرح هم افتضاح به نظر می رسد و در آخر فیلم، سواستفاده پسر به اسم عشق جا زده می گردد.

همه این ها برای این است که بگوییم اگر فیلم فقط بر وجهه هنرمندانه گاسلینگ و تحصیلات استون در رشته حقوق تمرکز می کرد، اوضاع خیلی بهتر پیش می رفت. گاسلینگ مانند فیلم های بلید رانر 2049 و رکود عظیم، در این جا هم بسیار خوب بازی می نماید و یکی از مجذوب نماینده ترین اجراهای خود را ارائه می دهد و استون هم در ابتدا دختری بی حوصله است که کم کم تبدیل به فردی عاشق می گردد و همین فرایند، کاملا باعث مجذوب نمایندهیت بازی او شده است. در صحنه ای، او با تماشا شکم عضلانی گاسلینگ، بسیار متعجب می گردد و این سکانس یکی از خنده دارترین و جالب ترین لحظات این اثر عاشقانه کمدی است. البته بازی آن ها به نوعی بازنمایی کاراکترهای فیلم پایکوبی کثیف است اما می توان گفت که اجرای این دو، به خودی خود، مستقل و مجذوب نماینده است.

1. لالا لند (La La Land)

• کارگردان: دیمین شزل
• بازیگران: رایان گاسلینگ، اما استون، جان لجند
• سال انتشار: 2016
• امتیاز راتن تومیتوز: 91 از 100
• امتیاز IMDb به فیلم: 8 از 10

لالا لند از برترین فیلم های سال 2016 است اما اگر از هیاهوی تبلیغاتی آن بگذاریم، در واقع فیلمی کوچک یا نسبتا مبه وسیله است. کل مجذوب نمایندهیت این اثر موزیکال هالیوود، این است که صرفا یک فیلم موزیکال است. فیلم در چارچوب های سینمایی قرار گرفته است، همه چیز تکنیکال به نظر می رسد و بیشتر سکانس ها به صورت پیوسته فیلم برداری شده اند. این فیلم از نظر فنی کار بسیار خوبی است که به وسیله دیمین شزل بااستعداد ساخته شده است اما با وجود نمره عالی جاستین هورویتز، باید گفت که ترکیبی از جاز کلاسیک و فیلم چترهای شربورگ است و حتی به سختی به پای آثار پیشگام خود در این ژانر مانند کلاه سیلندری و آواز در باران می رسد. بسیاری از این ها به این واقعیت مربوط می گردد که آن ها می خواهند مانند فرد استایر و جینجر راجرز باشند اما شخصیت صرفا مجذوب نماینده رایان گاسلینگ و صدای اما استون، برای استفاده در یک اثر موزیکال، مناسب نیستند.

با این حال، آن ها به اسم بازیگران اصلی این عاشقانه کمدی به سبک قدیمی هالیوود، عالی هستند و بازی خوب و خنده دار آن ها باعث می گردد تا فیلم هر چه بیشتر مورد توجه قرار بگیرد. از انتخاب برد پیت و مارگو رابی در فیلم آینده بابیلون به کارگردانی شزل، می توان فهمید که این نویسنده و کارگردان، دوست دارد تا از بازیگرانی معروف در آثارش استفاده کند. در بالا گفته شد که استون و گاسلینگ، هپبورن و تریسی دوران مدرن هستند و بخشی از زیبایی این فیلم، دقیقا به خاطر همین موضوع است. پایکوبی آن ها شاید کامل نباشد، آواز و صدای آن ها ممکن است خیلی مجذوب نماینده نباشد اما همدلی و ارتباط خوبشان، غیرقابل انکار است. این تنها همکاری این دو نفر است که نامزدی اسکار را برای هر دو به ارمغان آورد و استون برای بازی در نقش میا، برنده این جایزه شد. به هر حال، نمی توان این را نادیده گرفت که علی رغم نمره بالای هورویتز، اجراهای خوب رایان گاسلینگ و اما استون، تنها نقطه عطف فیلم است که باعث دیده شدن این اثر می گردد.

منبع: Screenrant